استخوان آسیب دیده با فناوری نانو ترمیم می شود
محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران با همکاری پژوهشگران دانشگاه صنعتی بابل موفق به ساخت نانوکامپوزیت هایی شدند که می تواند استخوان آسیب دیده را ترمیم کند. بازسازی بافت استخوان معیوب و عوارض مربوط به عمل جراحی همچون عفونت محل شکستگی، از نگرانیهای عمده در جراحی ارتوپدی است. از این رو، توسعه کامپوزیتهای ضدباکتریایی به منظور بهبود فرایند استخوانسازی اهمیت بالایی دارد.
دکتر شیما توکل، یکی از مجریان طرح «طراحی و ساخت نانو کامپوزیت های ضد باکتری برای ترمیم استخوان» گفت: در این مطالعه دو گونه نانوکامپوزیت مختلف به منظور ترمیم استخوان و کاهش عفونت در محل ضایعه طراحی شدند. مواد استفاده شده در این کامپوزیتها در مقادیر معین، کاملا غیرسمی و سازگار با بدن هستند و از طرفی قیمت تمام شده نانوکامپوزیت هم پایین و مقرون به صرفه است.
به گفته توکل، ادغام نانوذرات نقره با نانوکامپوزیت، مانع از انتشار سریع یونهای نقره شده و پتانسیل ایجاد سمیت در سلولها را محدود میکند. در نتیجه، توان بازسازی بالای استخوان نانوکامپوزیت نقره و زیست سازگاری خوب و همچنین فعالیت ضدباکتری مناسب، آن را به گزینه مناسبی به عنوان پرکننده در محل شکستگی استخوان آسیب دیده تبدیل می کند. با تکمیل مطالعات در استفاده از این نتایج و تولید انبوه این ماده، میتوان از طریق جلوگیری از مشکلات مربوط به عفونت استخوانی و تسریع روند ترمیم استخوان، به کاهش هزینههای وارد شده بر سیستم سلامت کشور کمک کرد.
کاهش درد ناشی از شکستگی با تزریق فوری کتامین
محققان آمریکایی در تحقیقات خود دریافتند، تزریق سریعتر کتامین با دوز پایین به کاهش درد ناشی از شکستگی در کودکان کمک میکند. کتامین به عنوان عامل تسکین درد، طی روندی با دوز 1 تا 1.5 میلیگرم بر کیلوگرم برای کودکان تجویز و توصیه میشود در عرض 30 تا 60 ثانیه تزریق شود. اما محققان آمریکایی در تحقیقات جدید خود دریافتهاند که تزریق سریعتر کتامین در عرض تنها پنج ثانیه ممکن است منجر به کاهش نیاز به دوزهای بالاتر و تسریع در کاهش درد شود.
امیدی تازه در پیوند رگ با دستاورد محققان روسی
شیمیدانهایی از دانشگاه ITMO در سنتپترزبورگ، چگونگی توسعه و آزمایش یک نوع جدید از پوشش رگ خونی مصنوعی را که مانع تشکیل لخته خونی میشود، توصیف کردهاند. این پوشش از یک لایه نازک از نانو میلههایی تشکیل شده که با تراکم زیاد کنار هم جمع شدهاند و از اکسیدآلومینیوم ترکیب شده با مادهای که آنزیم شکست لخته را فعال میکند، ساخته شدهاند. این ماده، فعالکننده پلاسمینوژن نوع اوروکیناز نامیده میشود. هنگامی که محققان از این لایهی نازک برای پوشش سطح داخلی رگ پیوندی استفاده کردند، یک غلظت ثابت از پلاسمین توسط آن ایجاد شد. پلاسمین آنزیمی است که لختههای خونی را حل و متلاشی میکند.
محققان میگویند: ویژگیهای منحصر بهفرد این لایهی نازک از ساختار آن نشات میگیرد؛ یک ماتریس متخلخل که فعالکننده پلاسمینوژن را نگه میدارد. این منبع از فعالکننده پلاسمینوژن محافظت میکند و این در حالی است که به آن اجازه میدهد تا در همان زمان ازطریق منافذ سیستمبا پلاسمینوژن موجود در خون واکنش داشته باشد. به گفته آنها، هنگامی که پلاسمینوژن با فعالکننده پلاسمینوژن در داخل منافذ لایه برخورد میکند، آنزیم متلاشیکننده لخته خونی پلاسمین را تولید میکنند. عروق پیوندی حبسکننده دارو در آزمایشات، لختههای خونی را متلاشی میکند.
تأثیر خواب نیمروزی در کاهش ایست قلبی
نتایج یک پژوهش نشان میدهد خواب نیمروزی خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، انسداد عروق و سکتههای قلبی و مغزی را از بین میبرد و اثرات قابلتوجهی بر حفظ سلامتی بدن و افزایش قدرت ادراک ذهنی دارد. خواب نیمروزی یک توقف کوتاه در مسیر حرکت روزانه است که میتواند همراه با آرامش، استراحت، تفکر و تجزیه و تحلیل انگیزههای فراروی فرد باشد.
قیلوله با خواب شبانگاهی تفاوتهایی دارد بهطوری که خواب شبانه، سلولهای بدن و مغز را محافظت، تجدید و تکثیر میکند و نشاط میبخشد ولی قیلوله سهم بسزایی در استراحت مغز، ماهیچهها و عضلات و افزایش قدرت ادراک ذهنی دارد.
تحقیقات و پژوهشهای جدید نشان میدهد قیلوله قبل از صرف ناهار، کاهش فشار خون را به دنبال دارد و خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، انسداد عروق و سکتههای قلبی و مغزی را کاهش میدهد. بنابر پژوهشهای صورت گرفته در انستیتوی بیماریهای قلبی اروپا، خواب به مدت نیمساعت یا بیشتر در میانه روز، سبب کاهش 10 درصدی بروز ایست قلبی میشود.
این تحقیق که در یونان بر روی 386 نفر دارای فشار خون بالا شامل 200 مرد و 186 زن صورت پذیرفت، نشان داد افرادی که خواب نیمروزی را در برنامه خود گنجانده بودند، روند کاهندهای در فشار خون نسبت به افرادی که قیلوله نداشتند مشاهده کردند. محققان در یونان اظهار کردند قیلولهای که مدتش از یک ساعت تجاوز کند نتایج بهتری را ثبت کرده است.
لنز های داخل چشمی یا عدسک (intraocular lens)
لنز های داخل چشمی یا عدسک (intraocular lens) گونه ای از عدسی است که در داخل چشم کاشته می شود تا بیماری هایی نظیر آب مروارید، نزدیک بینی، دوربینی و یا آسیگماتیسم شدید را اصلاح کند.
برای کاشت این عدسی ها یک برش کوچک روی قرینیه انجام میشود و اگر فرد دارای بیماری آب مروارید باشد با استفاده از ساکشن عدسی که دچار آب مروارید شده را خارج کرده و لنز مصنوعی راجایگذین آن می کنند و برای اصلاح عیوبی مانند نزدیک بینی و دور بینی لنز مصنوعی بین قرینیه و عدسی طبیعیه چشم. قرار میگیرد.
این عدسی ها به دو صورت تانشدنی(انعطاف ناپذیر) و تاشدنی(انعطاف پذیر) در بازار موجود است.
جنس عدسی های تانشدنی از پلی متیل متا اکریلات(PMMA) و عدسی های تا شدنی از پلی دی متیل سیلوکسان یا از هیدروژل هایی به نام پلی هیدروکسی اتیل متااکریلات(PHEMA) می باشد.
مدت زمان این عمل حدودا 30 دقیقه می باشد و نیازی به بیهوشی بیمار نمی باشد و بعد از گذشت چند هفته نقاحت و استفاده از قطره و آنتی بیوتیک های خاص به حالت عادی باز می گردد
دستگاه ماساژ قلبی
عمل سی پی آر (CPR) و یا احیای قلبی ریوی به منظور باز گرداندن فعالیت های قلبی و تنفسی و رساندن اکسیژن به مغز انجام می شود. فرد زمانی به سی پی آر نیاز دارد که تنفس و نبض نداشته که این امر می توان در افراد مختلفی رخ دهد مانند:
کسانی که دارای بیماری قلبی هستند،کسانی که مشکلات تنفسی دارند، افراد دچار مسمومیت، برق گرفتگی و یا غرق شدگی.
سی پی آر در واقع از دو بخش تشکیل شده :تنفس مصنوعی، ماساژ قلبی. به طوری که هر سی ماساژ قلبی نیاز به دو تنفس مصنوعی دهان به دهان دارد. برای انجام ماساژ قلبی باید کف دست خود را روی جناق مسدوم قرار داده و کف دست دوم را روی دست اول قرار دهید و به قفسه سینه فشار وارد کنید که به واسطه این فشار قفسه سینه باید پنج سانتیمتر جابه جا شود و بعد باید اجازه دهید قفسه سینه به حالت اول باز گردد. به طور کلی در هر دقیقه به صد تا صد و بیست فشار برای احیا نیاز است. در حین ماساژ قلبی حتی ممکن است دنده های فرد بشکند و ما صدای آن را بشنویم ولی باید به عمل ماساژ ادامه دهیم.
برای دادن تنفس مصنوعی ابتدا باید اطمینان حاصل شود که راه تنفسی مسدود نشده است، بعد پیشانی فرد را به عقب و چانه را رو به سمت بالا قرار داده و با یک دست بینی را گرفته و در دهان بدمیم تا قفسه سینه به سمت بالا بیاید همچنین تنفس مصنوعی می توان با آمبویگ نیز صورت گیرد. امروزه دستگاه های ماساژ قلبی وجود دارد که میتوان این عمل را با فشار و سرعت یکنواخت انجام داده که به نظر موثر تر این کار را انجام میدهد.
آتل های پرینت سه بعدی شکسته بندی
آتل های پرینت سه بعدی شکسته بندی امروزه به دلایل مزایی که نسبت به روش های قدیمی دارند می توانند جایگزین گچ گرفتن بشود.
مزایا آن شامل:
دارای وزن کم و سبک بودن
دارای حفراتی است که موجب تنفس راحتر پوست و شست و شوی راحت اندام آسیب دیده می شود
عدم ایجاد حساسیت
و بعد از ترمیم جداسازی آن بسیار راحتر از گچ است.
برای ساخت این آتل ابتدا از عضو آسیب دیده اسکن سه بعدی تهیه شده(با دوربین های مخصوص) سپس توسط پرینتر سه بعدی آتل تهیه می شود که معمولا از دو جز تشکیل شده و توسط بند هایی به هم متصل می شوند
تعویض مفصل زانو
تعویض مَفصَل زانو یا آرتروپلاستی کامل مَفصَل زانوعمل جراحی ارتوپدی که با استفاده از آن سطوح مفصلی استخوانران و درشتنی در مفصلزانو با سطوح مصنوعی جایگزین میگردد.
آرتروپلاستی مفصل زانو در مواردی که سطوح مفصلی بیمار به دلایلی ماننداستئوآرتریت، روماتیسم مفصلی،دفورمیتی واروس یا والگوس شدید، تروما یا خونریزی داخل مفصلی مزمن از بین رفته با جایگزینی دقیق پروتزهای آماده انجام میگیرد.
نحوه انجام عمل
با قرارگیری بیمار تحت بیهوشی عمومی یا تزریق داروی بیحسی در فضای اپیدورال نخاعی، جراح برشی ۲۰ تا ۲۵ سانتیمتر در جلوی زانو ایجاد میکند. بخش آسیب دیده مفصل از سطح استخوانها برداشته میشود و سپس سطوح به گونهای شکل داده میشود تا توانایی نگه داشتن مفصل مصنوعی فلزی یا پلاستیکی را داشته باشد. مفصل مصنوعی با سیمان استخوانی یا مواد مخصوص دیگر به استخوان ران، درشتنی و کاسه زانو متصل میشود. پس از قرارگیری و تنظیم مناسب، بخشهای مصنوعی متصل شده، مفصلی را شکل میدهد که برای عملکرد و پایدار ماندن به رباطها و عضلههای پیرامون وابسته است. در پایان فرآیند فضای ایجاد شده توسط بخیه دوخته شده و بر روی ناحیه پانسمان قرار میگیرد.
تعویض مفصل ران
سر استخوان ران كروي شکل است که توسط گردن استخوان ران به شفت آن متصل میشود. گاهي بر اثر عواملي مانند ابتلا به آرتروز یا سایيدگي مفصل و یا شكستگي یكي از استخوانها، عملكرد مفصل مختل شده و بيمار دچار دردهاي شدیدی ميشود. از ناهنجاريهاي شایع در مفصل ران میتوان به موارد زیر اشاره نمود.
- فاصله مفصلي یعني فاصله سر استخوان ران و استابولوم كاهش پيدا ميكند.
- سطح مفصلي استابولوم و سر استخوان ران از حالت صاف و یكنواخت خارج شده و نامنظم ميشود.
- شكل سر استخوان ران از حالت گرد و كروي خارج ميشود.
- اندازه استابولوم بزرگتر ميشود.
در این شرایط متخصص ارتوپدی انجام جراحی آرتروپلاستي را توصیه میکند. آرتروپلاستي نوعي جراحي ترميمي است كه به منظور كاهش درد و افزایش دامنه حركتي در مفصلي كه دچار محدودیت حركتي شده، صورت میپذیرد
مراحل انجام این جراحي به شرح زیر است.
- ناحيه مفصل ران به منظور دسترسي كامل به هيپ و فمور برش داده میشود.
- سطح استابولوم به منظور جایگذاري ایمپلنت آمادهسازي میشود (سطح داخلي آن تراشيده شده تا به شكل یک نيمكره كامل در آید).
در این مرحله از یک ابزار كروي به نام ریمر استفاده ميشود تا سطح داخلي استابولوم به شکل كروي در آید. براي دستيابي به قطر مورد نظر، جراح باید در چندین مرحله (گاه تا 20 مرحله) ابزار را تعویض كند. - كاسه فلزي مخصوص در استابولوم قرار گرفته و با پيچ به استخوان لگن ثابت ميشود.
- سر استخوان ران از ناحيه گردن استئوتومي شكسته شده و خارج ميشود.
- سر فلزي مفصل مصنوعي فمور توسط یک پایه فلزي در داخل كانال استخوان ران قرار ميگيرد و به بدنه استخوان محكم ميشود.
- یک كاسه پلاستيكي از جنس پلي اتيلن، داخل كاسه فلزي قرار ميگيرد و توسط یک نوع سيمان مخصوص در جاي خود ثابت ميشود.
- سر فلزي مفصل مصنوعي را داخل كاسه پلاستيكي قرار ميدهند.
آرتروسکوپی
آرتروسکوپی یک روش جراحی است که ساختار داخلی مفصل آن برای تشخیص و / یا درمان با استفاده از یک دستگاه تماشای لوله مانند آرتروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد. آرتروسکوپی در دهه 1960 با ظهور فناوری فیبرپتیک شناخته شد و اکنون در سراسر جهان رایج است. به طور معمول، آن را توسط جراحان ارتوپدی در یک بستر سرپایی انجام می شود. هنگامی که در محیط سرپایی انجام می شود، بیماران معمولا می توانند در همان روز که روند کامل شده اند، به خانه بازگردند.
تکنیک آرتروسکوپی شامل قرار دادن آرتروسکوپ، یک لوله کوچک که حاوی فیبر نوری و لنز است، از طریق برش های کوچک در پوست به مفصل مورد بررسی قرار می گیرد. آرتروسکوپ به یک دوربین فیلمبرداری متصل شده و داخلی مفصل روی یک مانیتور تلویزیون دیده می شود. اندازه آرتروسکوپ با اندازه مفصل مورد بررسی متفاوت است. به عنوان مثال، زانو با یک آرتروسکوپ که حدود 5 میلی متر قطر دارد مورد بررسی قرار می گیرد. برای بررسی مفاصل کوچک مانند مچ دست، arthroscopes قطر 0.5 میلی متر وجود دارد.
اگر روش ها علاوه بر بررسی مفصل با آرتروسکوپ انجام شود، این عمل جراحی آرتروسکوپی نامیده می شود.
ترمیم مینیسک زانو- ACL
پارگی منیسک معمولا به دلیل یک چرخش سریع در حالی که زانو خم و پا ثابت است ایجاد می شود.این آسیب همچنین می تواند وقتی که شما بار سنگینی را بلند می کنید یافوتبال بازی می کنید اتفاق بیفتد.وقتی سن شما بالاتر می رود منیسک ها فرسوده می شوند واین موضوع می تواند باعث شود پارگی منیسک آسانتر صورت بگیرد.
بیمار تحت بیهوشی کامل یا موضعی قرار می گیرید. در هر دو روش بیهوشی بیمار دردی را تجربه نمی کنید. پزشک جراح از طریق سوراخهای کوچکی در دو طرف زانو آرتروسکوپ و یک یا دو وسیله دیگر را وارد زانوی شما می کند. به داخل مفصل مایع تزریق می گردد تا فضای مفصل را باز کند و رباطها و ساختارهای داخل مفصل را بتوان مشاهده کرد. پزشک قطعات تخریب شده منیسک را خارج و در صورت امکان منیسک صدمه دیده را ترمیم می کند. سپس آرتروسکوپ و سایر وسایل را از مفصل خارج می کنند و برشهای کوچک روی پوست را بخیه می کنند.
لامینکتومی (ترمیم دیسک)
نخاع در درون یک محفظه بسته به نام کانال نخاعی است که از پشت سر هم قرار گرفتن حلقه های استخوانی پشت هر مهره درست شده است. گاهی اوقات به عللی نخاع در درون این حلقه استخوانی تحت فشار قرار میگیرد و یا ریشه های عصبی که از نخاع خارج میشوند در حین خروج از این حلقه استخوانی تحت فشار قرار میگیرند.
چگونگی انجام عمل لامینکتومی
برای انجام عمل جراحی لامینکتومی بیمار بیهوش یا بیحس شده و سپس به شکم بر روی تخت جراحی قرار میگیرد. پزشک جراح با شکافی که بر روی پوست پشت کمر میدهد راهی به سوی مهره باز کرده و آن را مشخص میکند. سپس با استفاده از ابزارهای برنده لامینای یک یا چند مهره مجاور را از دو طرف برش داده و از بدن خارج میکند. ممکن است کل زائده خاری هم با لامینا خارج شود. بعد از خارج کردن لامینا پزشک جراح میتواند برجستگی های استخوانی داخل کانال نخاعیرا هم برداشته و فورامن را هم گشاد تر کند. با برداشته شدن لامینا نخاع مشخص میشود. با کنار زدن نخاع و ریشه های عصبی میتوان دیسک بین مهره ای را هم از همین مسیر ایجاد شده خارج کرد. به این کار دیسککتومی Discectomyمیگویند.