نکات ایمنی بیمار

دستبند شناسایی بیمار

دستبند شناسایی شما به منزله شناسنامه و هویت شما در طول زمان بستری می باشد لذا در نگهداری آن دقت لازم را داشته باشید و تا آخرین لحظه یعنی زمان ترخیص که می خواهید بخش را ترک کنید آن را حفظ کنید و به هیچ عنوان اقدام به باز کردن آن نکنید. پرستار شما می بایستی قبل از دارو  دادن و سایر اقدامات درمانی به منظور شناسایی صحیح شما این دستبند را چک کرده و مطمئن شود که بیمار صحیح را انتخاب کرده است. لذا به محض مشاهده کمرنگ شدن یا پاک شدن اطلاعات روی دست بند، پرستار خود را مطلع کنید تا جهت تهیه مجدد دستبند شناسایی اقدامات لازم را انجام دهد. وجود دستبند شناسایی امکان انتخاب اشتباه بیمار و خطاهای درمانی را کاهش میدهد. در زمان ترخیص کمک بهیار این دستبند را از روی دست شما جدا خواهد کرد در غیر اینصورت در زمان ترک بخش به کادر درمان یادآوری نمایید.

درصورتی که بیمار حساسیت دارویی داشته باشد پرستار روی زمینه سفید دست بند شناسایی تگ قرمز می چسباند. وجود تگ قرمز به منزله هشدار برای پرستار است تا در زمان دارودهی توجه بیشتری نموده و اقدام به دادن دارویی که به آن حساسیت دارید نکند. در صورتی که شما براساس تعاریف خاص کادر درمان  جزء بیماران پرخطر باشید مانند خطر سقوط یا خطر ایجاد زخم فشاری و... پرستار تگ زرد رنگ سفید دستبند شناسایی می چسباند که به منزله هشدار برای پرستاران در تمام شیفت ها می باشد که مراقبت های لازم جهت پیشگیری از بروز آن خطر را انجام دهند.

زنگ احضار پرستار

پرستار در فواصل زمانی مشخص جهت اقدامات درمانی- مراقبتی به شما سرکشی خواهد کرد اما از آنجا که در هر شیفت هر پرستار علاوه بر شما بیماران دیگری هم دارد که ممکن است بعضی از آنها حال وخیم تری داشته باشند و یا پرستار به منظور ارائه خدمات بر بالین سایر بیماران حضور داشته باشد وسیله ای بنام زنگ احضار پرستار در اختیار شما قرار گرفته است تا هر زمان که نیاز به حضور پرستار داشتید دکمه آن را فشار دهید. صدای زنگ پرسنل را در ایستگاه پرستاری متوجه تخت شما خواهد کرد و در اولین فرصت بر بالین شما حاضر و مشکل شما را برطرف خواهند کرد.کمک بهیار در هر شیفت موظف است عملکرد صحیح زنگ احضار پرستار را بررسی کند. اگر داخل سرویس بهداشتی ناگهان دچار سرگيجه و یا مشکلی شدید همانجا بمانيد و زنگ احضار پرستار را فشار دهيد يا سيم را به سمت پايين بكشيد.

• در طول بستری نحوه مصرف داروهایی که در منزل استفاده می کردم چگونه خواهد بود؟
• لیستی از داروهایی که در منزل مصرف می کنید همراه با میزان و زمان مصرف آنها را روی کاغذ یادداشت کرده با خود داشته باشید و این لیست را تحویل پرستار دهید.
• حتما تمام داروهای مصرفی خود را همراه داشته باشید. پرستار باید لیست داروها را در فرم های مربوطه در پرونده شما ثبت کند ممکن است متناسب با دستور پزشک تعدادی از داروها نیاز باشد، سپس بقیه داروها را به همراه شما تحویل خواهد داد.
• به هیچ عنوان داروهایی را که در منزل استفاده می کنید در کمد کنار تخت و در دسترس خود قرار ندهید.
• سابقه مصرف هرگونه دارو یا مصرف مواد مخدر را به پرستار اطلاع دهید و هرگز بدون اطلاع پرستار اقدام به مصرف دارو یا مواد مخدر یا داروهای ترک اعتیاد مثل متادون نکنید.
• مصرف دارو به صورت خودسرانه به دلیل تداخل با اثر داروهایی که طی مدت درمان و بستری به شما داده می شود یا عوارض داروهای بیهوشی می تواند منجر به کاهش سطح هوشیاری و عوارض جبران ناپذیر شود. ممکن است فشار خون شما در لحظه ای که خودسرانه داروی فشارخون خود را می خورید پایین باشد و شما را دچار افت فشارخون، سرگیجه، ضعف و عدم تعادل کند و عواقب دیگری به دنبال داشته باشد یا ممکن است قند خون شما پایین باشد و شما خودسرانه و بدون اطلاع پرستار داروی کنترل قند خون را مصرف کنید یا ضربان قلب شما پایین باشد و شما خودسرانه دارویی مصرف کنید که روی ضربان قلب شما اثر می گذارد و آن را کاهش می دهد. در تمام این موارد احتمال ایجاد عوارض کاهش سطح هوشیاری و حتی مرگ وجود دارد لذا مجددا تاکید می کنیم که به هیچ عنوان داروهای خود را در کمد خویش و در دسترس نگذارید.
• درصورتی که به هر دلیل پرستار تاخیر در دادن داروهایتان داشت حتما به وسیله زنگ احضار پرستار را مطلع کنید و به او یادآوری کنید که جهت دادن دارو به شما اقدام کند.
• در صورت داشتن آلرژی (حساسیت) به غذاها یا داروها و مواد خاص پزشک و پرستار خود را مطلع کنید.
• از پرستار خود در خصوص داروهایتان، کاربرد آن ها، عوارض جانبی احتمالی و زمان های مصرف سوال کنید.

پیشگیری از سقوط

متاسفانه به تجربه دیده شده است که سقوط بیمار عواقب جبران ناپذیری به بار آورده است و منجر به جراحت و  از دست دادن توانایی فرد شده است. از طرفی بی حرکتی بیمار در تخت هم می تواند آسیب های غیر قابل جبرانی مثل زخم فشاری، تشکیل لخته درعروق عمقی پا - آمبولی ریوی - سکته مغزی و... به وی وارد کند. بنابراین شما از یک سو باید تحرک کافی داشته باشید و از سوی دیگر هر بار که لرزان و ضعف آلود شروع به راه رفتن می کنید خطر سقوط شما را تهدید می کند پس تکلیف چیست؟

در طول دوران خدمت خود بارها شاهد بوده ایم که بیمار احساس کرده است نیاز به کمک ندارد و خودش توانایی کامل برای راه رفتن یا رفتن به سرویس بهداشتی را داشته است و منتظر حضور پرستار یا همراه خود نشده است و در میانه راه دچار سقوط شده است، لذا تقاضا میکنیم هم به منظور پیشگیری از آسیب های احتمالی به خودتان و هم پیشگیری از مسائل قانونی، شغلی و مالی که برای پرستار به وجود می آید نهایت توجه و احتیاط را به کار گرفته و به همه جوانب دقت کنید. ممکن است شما قبل از بستری در بیمارستان از نظر حرکتی مشکلی نداشته باشید اما با توجه به شرایط موجود (نوع عمل –وضعیت بیماری-داشتن اتصالات و...)به صلاحدید پزشک اجازه خروج از تخت را نداشته باشید لذا در صورت ممانعت از خروج از تخت با کادر درمان همکاری نمایید. تمام تلاش ما براین است که با دادن آگاهی ها و آموزش های لازم ضمن حفظ سلامتی و تحرک شما از سقوط جلوگیری شود که برای رسیدن به این هدف نیازمند همکاری همه جانبه و دقیق شما هستیم.

اگر شما قبلا سابقه سقوط داشته اید، اگر قدمهای شما لرزان است، اگر پاهای شما از شکل طبیعی خود خارج شده است، اگر سابقه سرگیجه دارید، اگر سابقه فشارخون بالا، سکته مغزی، دیابت، بیماری های عصبی مثل تشنج یا مصرف داروهای اعصاب و روان، فشارخون، قند خون، مصرف مواد مخدر، متادون یا سابقه بی اختیاری ادرار دارید، اگر درحال حاضر دچار اسهال یا تکرر ادرار شده اید، اگر احساس بی حسی یا ضعف عضلانی دارید، اگر معلولیت جسمی یا نقص شنوایی یا بینایی دارید، اگر از عینک یا سمعک استفاده میکنید، اگر در هنگام راه رفتن دچار لنگیدن هستید یا بیماری های مادرزادی اسکلتی عضلانی مانند کوتاهی یک پا دارید بیشتر احتمال افتادن شما وجود دارد و در این موارد ضروری است که اطلاعات کافی به پرستار خود بدهید.

حتی اگر سابقه هیچ کدام از موارد فوق را نداشته باشید به دلیل انجام عمل جراحی، بیهوشی یا عوارض داروهایی که پزشک در طول بستری برای شما تجویز می کند و ماندن طولانی در تخت نسبت به حالت عادی ضعف دارید یا ممکن است به دلیل سن بالا، محیط ناآشنا، تجهیزات پزشکی، ارتفاع تخت، سایز نامناسب دمپایی، بلند بودن پاچه شلوار ،خیس بودن زمین در سرویس بهداشتی، روشنایی ناکافی در شب، بی قراری یا خواب آلوده بودن، ضعف و سرگیجه، اتصالات زیاد و دست و پاگیر، حرکت و جابجایی شما دچار اختلال شود و تعادل کامل نداشته باشید پس لازم است:

برای اولین بار که می خواهید از تخت خارج شوید حتما زنگ احضار پرستار را به صدا در آورید تا پرستار شما را همراهی کند.

پرستار طی شیفت علائم حیاتی شما را بررسی کرده، وجود سرگیجه یا سایر موارد را بررسی می کند، به درد شما توجه داشته و درصورت نیاز و دستور پزشک مسکن تزریق می کند و در صورت مناسب بودن شرایط اقدام به پایین آوردن شما از تخت خواهد کرد. در نتیجه از شما تقاضا می کنیم به توصیه های پرستار خود توجه فرمائید و به هیچ عنوان برای بار نخست بدون اطلاع پرستار از تخت خارج نشوید.

در صورت دستور پزشک و فراهم بودن شرایط برای خارج شدن شما از تخت، پرستار ابتدا به شما توصیه خواهد کرد که چند دقیقه در تخت ورزش کنید و دست ها و پاهای خود را حرکت داده و خم و راست کنید تا خون به جریان بیفتد و سپس کمک خواهد کرد که در تخت بنشینید و پاهای خود را روی زمین بگذارید و چند لحظه تکیه کنید و بایستید، اگر تعادل داشتید با کمک پرستار چند قدم راه میروید درصورتی که احساس ضعف و سرگیجه و عدم تعادل داشتید باید سریعا پرستار را مطلع کنید تا کمک کند و شما را به تخت برگرداند یا کمک کند روی صندلی بنشینید.

ضروری است که در تمام طول مدت بستری نرده های تخت شما بالا باشد. ارتفاع تخت بیمارستانی با ارتفاع تخت های منزل متفاوت است. ممکن است شما بیقرار یا خواب آلود باشید یا ضعف داشته باشید و از تخت بیفتید. لذا بلافاصله پس از انجام اقدامات درمانی باید نرده های تخت شما به حالت اول برگردد(بالا باشد)،پس از هر بار خروج از تخت به هر دلیل (رفتن به سرویس بهداشتی، قدم زدن و ...)و برگشتن مجدد به تخت باید نرده ها بالا آورده شود.

حتی اگر هیچ کدام از ممنوعیت های خروج از تخت را نداشتید و به طور کامل هم احساس توانایی داشتید موارد زیر را باید رعایت کنید:

• به هیچ عنوان بطور مستقل و بدون همراه یا کادر درمان از تخت خارج نشوید.
• از قسمت پایین تخت که نرده ندارد اقدام به پایین آمدن نکنید.
• به هیچ عنوان روی تخت نایستید و سعی نکنید از روی نرده های تخت پایین بیایید. ارتفاع تخت زیاد است و احتمال ضربه به سر و شکستگی لگن و سایر اعضا و عوارض خطرناک دیگر وجود دارد.
• به هیچ عنوان اقدام به خم شدن از روی نرده های تخت جهت برداشتن وسیله از زیر تخت یا روی کمد کنار تخت نکنید. در صورتی که همراه شما برای ساعاتی شما را ترک می کند مطمئن شوید که وسایل مورد نیازتان در دسترس شماست (نیاز به لوازم شخصی و...) در غیر این صورت به محض احساس نیاز به وسیله زنگ احضار پرستار، پرسنل را مطلع کنید و حوصله کنید تا برای رفع نیاز شما اقدام لازم انجام شود.
• در صورت داشتن مشکل دید و استفاده از عینک حتما قبل از خروج از تخت و اقدام به راه رفتن از عینک خود استفاده کنید.
• هنگام راه رفتن به خصوص در شب مطمئن شوید نور کافی در اتاقتان وجود دارد و با کمک همراه یا تیم مراقبتی راه بروید.
• هنگام راه رفتن وسایل اضافه، سیم تجهیزات، چهار پایه و.... در مسیر رفت و آمد شما نباشد.
• کف سرویس بهداشتی حتی الامکان خیس نشود، در صورتی که خیس شد با احتیاط کافی و با تکیه دست به میله محافظ و دیوار و با کمک تیم مراقبتی یا همراه حرکت کنید.
• زمان بلند شدن از روی توالت فرنگی از میله کمکی محافظ که به دیوار نصب شده است کمک بگیرید.
• درصورتی که ضعف و سرگیجه دارید به هیچ عنوان اقدام به بلند شدن از روی توالت فرنگی نکنید بلکه زنگ خطر روی دیوار مجاور خود را به صدا در آورید تا پرستار یا کمک بهیار شما را همراهی کرده و به تخت منتقل کنند.
• کمربند محافظ سرویس بهداشتی در قسمت بالای مخزن آب توالت فرنگی به دیوار نصب شده است. در صورتی که وضعیت جسمی شما مساعد نبود و ضعف و سرگیجه داشتید پرستار یا کمک بهیار یا همراهتان در زمان اجابت مزاج به وسیله این کمربند شما را محافظت می کنند اگر چه تحمل کمربند در این وضعیت مشکل است اما از شما انتظار میرود برای جلوگیری از زمین خوردن و آسیب های دیگر با پرسنل همکاری کنید.
• درصورت ناتوانی و عدم تعادل در راه رفتن از پرستار یا کمک بهیار وسایل کمک حرکتی مثل واکر درخواست نمایید درصورتی که از وسایل کمک حرکتی خودتان استفاده میکنید از سالم بودن آن اطمینان حاصل کنید.
• در زمان نشستن لبه تخت حتما در قسمت وسط تخت بنشینید وقتی در قسمت پایین تخت می نشینید فشار وزن شما به صورت نامتعادل روی صفحات تخت وارد می شود و شکستن صفحه زیر تخت، تشک را در وضعیت نامتعادلی قرار می دهد که باعث ایجاد کمردرد در شما خواهد شد.