انگار همین دیروز بود
ماضی های مستمر و آینده های بعید
هرگز گمان نمی کردم
دستان خبیث مرگ
بتواند خنده های تو را
تنها به یک عکس تبدیل کند
ماه بی نظیر مهربان
بی بدیل جدی و محترم
باورم نمی شود هنوز هم
زیباترین لبخندها از آن توست
پرواز ناگهانی ات غیر غابل باور و بستن پلکهایت تلخ ترین تراژدی، خوابت آرام فرشته ی نازنین فرح زیبا استاد ارجمند چه بامداد بی طلوعی و چه پلکهای بی رحمی حالا که دیگر دنیا لبخندهای تو را کم دارد و آرام خوابیده ای فرشته همیشه مهربان .
قلبهایی که تپش بخشیدی شان حالا برای تو لالایی می خوانند و با نبودن تو پاییز امسال انگار هزار سال است نیامده کاش می شد تمام هوای دنیا را در نفس های تو دمید شایدبرگردی، حتی مرگ هم شرمنده خواهد بود که چرا و چگونه کووید سیاه نفسهای پر متانت و انسانیت تو را از ما گرفت و حالا از دید ما دنیایی از کادر درمان رفته است که جایگزینی ندارد و دریغ و افسوس که وجدان و صداقت و مسئولیت پذیری و انسانیت و مهارت چنین پزشکی حاذق که سالهای عمرش را در راه خدمت به مردم و کودکان بی نفس و حفره های خالی از قلب گذراند و برای آنها و خانواده هایشان آرامش بود و شانه های اطمینان، و حالا دیگر نیست آن چشمهای پر از انرژی از پشت عینک سیاه که همیشه ثبت خواهد شد و آن قلب مهربان و دلسوز...
دانشجویان و اساتید دانشگاه علوم پزشکی و همکاران و دوستان او تنها غم بی پایان و اندوه نبودنش را زار ميگريند. لعنت به این فانی باقی و ...
کاش می شد تمام هوای دنیا را در تو دمید شاید برگردی...
روحت شاد و پروازت گرامی
دکتر زهره یوسفی
معاونت فرهنگی بیمارستان کوثر
بنیاد قلب فارس
