به مناسبت سالگرد کوچ استاد بزرگ موسیقی ایران، محمدرضا شجریان، زهره یوسفی معاونت فرهنگی و مدیر روابط عمومی بیمارستان کوثر و بنیاد قلب پارس حنجره او تا همیشه می خواند و ما تا همیشه گوش جان می سپاریم او زنده است واسطوره ی اساطیر ی آواز وموسیقی وهنر ،،شعرها وگرامیداشتها به یاد او تنها کار کوچکی که میتوان کرد واز من بعنوان یک ایرانی چیزی جزارادت به این استاد جاودانه، که کلمات همچون نغمههایی دلنشین اوبههم میآیند. چیزی ساخته وپرداخته نیست شعری که شاید در عمق هر کلمهاش، جایی برای شنیدن و تجربه کردن روح موسیقی و شعر استاد شجریان نهفته باشد.
شجریان، نامی که برای بسیاری از ما همپای با زندگیمان به یادگار است. صدا و نغمهای که از دلِ دیارمان برآمد، همچون صدای رودخانهای آرام و مستمر در دل تاریخ موسیقی ایران جاری است. او نه تنها استاد آواز بود، بلکه خود نوعی شعر بود که با هر کلمهاش، داستانی از فرهنگ و تاریخ این سرزمین بازگو میکرد.
زهره یوسفی با شعری لطیف و آکنده از احساس، در این سالگرد، یاد او را زنده نگه میدارد. او در این شعر، با دلی سوخته از فقدان شجریان، اما با یادگاری که از او بر جا مانده، تلاش میکند تا روح این استاد بیبدیل را در دلهایمان همیشه زنده نگاه دارد. کلمات زهره یوسفی همچون موسیقی شجریان، در فضای دلنشینی از احترام، عاشقی و یاد، در هم تنیده شدهاند.
شعر او به یاد شجریان و صدای بیهمتای او، عمق فرهنگی و هنری تأثیراتی که این استاد بر نسلها گذاشت، و همچنین لزوم ادامه دادن راه او در هنر و موسیقی ایرانی پرداخته است.
چنین شعری نه تنها نشانگر غم و دلتنگی برای فقدان شجریان است، بلکه بهنوعی بر اهمیت حفظ و انتقال میراث فرهنگی او تأکید دارد
شاید کلام استاد شجریان به یاد ما همیشه بماند: “یاد خدا همیشه با ماست، در هر لحظه، در هر نفس.”چون در نفسهای او و حنجره ی ماندگارش یاد خدا جاری بود و ربنایش دال بر همه چیز
درود ها بر استاد شجریان که همچنان صدای جاودانهاش در دلها مینوازد و همیشه در کنارمان خواهد بود، همچنان که هر لحظهی زندگیمان به گوش سپردن به آوای موسیقیاش، زیبا و پرمعناست یاداو و سالکوچش گرامی
هفدهم مهرماه ۱۴۰۴
